Dag 10 Diverse Canyons en Torrey.

25 september 2018 - Torrey, Utah, Verenigde Staten

25 September 2018 Blanding - Natural Bridges NM - Capitol Reef NP- Torrey.

Elke dag weet je het weer mooi te vertellen Ronald; elke dag beloofde je ons een mooie rit op de Interstates na, had je volkomen gelijk, elke dag wist je ons weer te verbazen, maar vandaag was het een beetje anders. Na het ontbijtje en van Henk te horen gekregen dat het zou gaan regenen, waren we weer 1 en al oor. Gelukkig had Henk het mis. En jij? Welnu, we luisterden weer aandachtig naar de ochtendmis, waarin je ons wederom een mooi rit beloofde, maaaar je sloot af met de woorden: Gebruik je fantasie. Ik kan niet voor anderen praten maar wat moest ik mij daarbij voorstellen. Ik kwam er uit en inderdaad mijn fantasie begon al snel te werken.

De motoren weer gestart en achter de hulpcherif aan tuften we langs een hamburgertent. Mijn fantasie was direkt die wolk met de M boven mij hoofd met zo’n heerlijk vette hamburger erin. Mijn lippen likkend en uit mijn mondhoeken stroomde een straaltje verlangens slijm. Helaas de hamburger tent hebben we achter ons gelaten. De stroom van motoren ging het open veld in. Een grote platte vlakte. Wat is dan mijn fantasie? (een koude ijsvlakte en ik alleen mijzelf voorstuwend in de scherpe ijskoude wind, waarbij ik niet vooruit kon komen, maar moest wel naar de overkant) ook die wolk ging voorbij want we zakten af een gat in de bodem van die grote vlakte.

Wow welke een fantasie moet ik nu weer hebben. We reden langs wanden zo hoog als wolkekrabbers en de weg slingerde zich door dit prachtige landschap. Ik sloot mijn ogen een beetje en staarde voor mij uit (ik mijn gedachten zag ik de stenen muur als een rij palmbomen en de wind die door mijn helm zoefde zag ik als een zachte wuivende warme wind die mijn haar door de war blies. De weg waarop we reden, ook al was het een asfaltweg zag ik als het mooie witte strand waarop ik langzaam vooruit reed in een open jeep en mijzelf volledig open stelde in de zachte bries).

We reden rechtvooruit de Glen Canyon in waar de rode rotsen ons al tegemoet kwamen. (De grillige vormen werden qua schoonheid voorgesteld als dansende elfen in prachtige witte gewaden. Terwijl ik langzaam aan kwam rijden werd ik door zo’n elf wakker gemaakt door haar lieflijk zachte hand over mijn gezicht te wrijven). Ik schrok wakker en merkte dat ik gewoon rechtdoor reed en de ploeg nog steeds volgde. Tja Ronald ik kan toch niet blijven fantaseren je stuurt ons het gevaar in hoor.

Helaas is het niet mogelijk om de omgeving te omschrijven voor de lezer…… We reden tussen 2 wanden van een berg die kunstmatig was opengesleten om een weg door heen te leiden. En wat we toen zagen gaat iedere fantasie te boven. Rotswanden in diverse kleuren. Rotswanden in diverse hoogtes 100derden meters hoog. Rotswanden in diever sculpturen, de een rondde ander zo scherp als een mes. Delen van Rotswanden die als het ware met plakband nog vast worden gehouden.

Als zo’n gevaarte valt zit er echt een putje in de weg. Inschatten van gewichten is niet mogelijk maar kan gevoelsmatig wel zeggen dat het tonnen gaat. in mijn fantasie wilde ik ook wel dat zon blok los komt en wij daar getuigen van zijn. Dat moet uniek zijn. De lagen die deze soms op zichzelf staande kolossen vormen zijn echt een vraagteken. Hieruit blijkt de power van de natuur maar weer eens. De weg slingerde zich schitterend tussen al deze giganten door en wij hadden het naar ons zin met dit bochten werk. dit bleef even aanhouden totdat het weer wat platter werd.

Daarna reden we richting Natural Bridges NP. Een eenrichtigns weg voerde ons langs de randen van een Canyon die op zich weer even adembenemend was. Het weggetje was goed onderhouden en van hieruit had je een goed zicht op de Canyon. Ik deze Canyon is op diverse plaatsen een brug uit een rots ontstaan. Ze spectaculair is het niet als je de andere Canyons kent en hebt gezien want voor de juiste indruk is dat een must. De nodige fotos zijn weer gemaakt en we hebben allemaal het rondje van 10 mijl gereden. Het was minder spectaculair maar wel erg mooi.

De tocht zette zich voort tussen de steile wanden en lange muren van Roten met vertikale en horizontale sculptures. En ja, mijn fantasy werkte op deze rotsen ook wel in soms een vertikale sculpt en dan weer een horizontale. Soms een blauwe gloed in een overwegend rode rotswand. “Kijk nou een brug die ken ik en dan de richtingaanwijzer naar het plaatsje Hite, (een voorheen goudzoekers plaatsje) En nu min of meer een leeg dorpje.

We reden naar een overview en keken het dal in. We hebben hier een groeps foto gemaakt rond gekeken en weer de plaatjes gemaakt met de smart mobieltjes. Langzaam werd de weg weer wat vlakker en werden we ook weer wakker gemaakt uit de roes van fantasy van schoonheid.

De lunch staat op het program. Blondies, een restaurant wat gunstig gelegen was op de route en dus de tourist zich daar kan vullen met hamburgers maar zeker ook met bijv IJS; of moet ik slurpmilshake zeggen, die zo dik is dat je het bijna kan snijden. Het rietje wat erbij zit, is om te roeren of te blazen want zuigen gaat niet. Hoe dan ook we hebben best toch wel goed gegeten en gedronken, behalve Jos dan die heeft zijn Cola over tafel uitgewreven. Je kan het toch ook gewoon terug geven als je het niet wilt.

Maagjes weer gevuld de rossen gestart en Capitol Reef bewonderen. Wat kan ik zeggen, mooi of mooi of mooi? Totaal andere vormen van rotsen en jawel weer adembenemend. Ronald liet ons stoppen bij een punt waar herogliefen te zien zijn. Onze groep als gezamelijke deskundign zullen wel eens even beoordelen wat het voorstelt, beetje verdeeldheid, maar men was het er unaniem over eens dat het wel eens door de moderne jeugd gedaan zou zijn.

Er stonden poppetjes die astronautjes getekent in de wanden. Ja wat moet je ermee he, het zou 3000 jaar geleden zijn gschreven. Ineens ontdekt iemand at er 1944 naast 1 van de tekeningen staat. Het idee al dat je iets op de wanden kerft en dat er zelfs busreizen voor worden georganiseerd.

We komen zo langzamerhand in Torrey aan nadat we ook de Goosneck Canyon bekeken hadden. Torrey in zicht waar we ons te rusten leggen in een Days inn. De maaltijd werd weer gezamelijk genuttigd om pak weg half negen en daarna bedje toe want om 8 uur weer rijden morgenvroeg. We gaan weer een prachtgi gebied bekijken en tja dit kan je bijna niet onder woorden brengen dus ik denk dat ook dat verslag kort wordt net als de mobieltjes.