Dag 9 Grand Junction - Blanding

24 September Grand Junction - Arches NP - Blanding.

Wow, wakker worden en dan naar buiten kijken tegen een prachtige bergwand in de verte, gaaf hoor. Mijn ogen waren redelijk horizontaal gericht want als ik naar boven keek was het ietsjes minder gaaf. Welliswaar regende het nog niet maar de dreiging was best groot. Niet getreurd, we gaan er weer voor. Om 8 uur vertrekken en dus vroeg ontbijten, dit was iets uitgebreider dan de vorige breakfastjes, maar daarom moest het ook extra betaald worden. We hadden deze nacht in een Hotel geslapen en niet in zo'n motel wat we inmiddels gewend waren. Dus deze keer ietsjes luxer maar was dat dan ook beter? De gezelligheid van het kletsen voor de deur was minder.

Klokslag 8 uur vertrokken we richting Interstate nr 70 om na een 30tal miles er van af te gaan richting Black Canyon. Al die tijd was mijn aandacht ook naar de bewolking want nog steeds kon het ieder moment gaan regenen voor mijn gevoel. John, alsjeblieft rij de juiste kant op. Men zegt wel eens,” HIJ heeft me gehoord”, welnu die HIJ is John geweest dat kan niet anders,  want HIJ stuurde ons precies tussen de buien door op een paar druppels na dan. Als je op zo’n grote vlakte rijdt je ver en wijd kijken en de weg was ook duidelijk te zien door de hoogteverschillen.

We kwamen langs een spookstadje, dit stadje was volkomen verlaten en al hetgeen er nog staat zoals auto’s en huizen was langzamerhand aan het wegrotten. Ja, ook dat zie je in Amerika. Vaak worden zaken niet verwijdert of afgebroken maar laat men het staan om dan langzaam te laten verwilderen.

De Black Canayon namen we niet maar wel de route langs de Colorado. Aan het begin van deze route zijn we even gestopt en heeft Ronald nog even zijn vistalent in de Colorado rivier uitgeoefend. Naast de parkeerpaats van de campground waar we we stonden was een oude brug. Totaal verroest lag deze daar nog. Er stond geschreven dat donaties welkom waren, zodat de brug weer geheel gerestaureerd kon woren en weer gebruiksklaar. De route was adembenemend. Dit is weer zo moeilijk om te beschrijven, ik kan alleen maar zeggen bekijk de foto’s.

Door deze valley konden we op eigen gelegenheid rijden en dus stoppen waar we wilden. De groep viel uiteen en natuurlijk werden er vele foto’s gemaakt. Op een gegeven moment was ik alleen en had ik zoiets van, ik zit toch wel goed, daar er geen andere weg was moest het wel zo zijn. Genietend van de vele mooie uitzichten en de hoge rotswanden kwam ik de groep weer tegen en nadat een ieder er weer was zijn we richting Arches National Park gereden.

Het zal toch niet waar zijn. In de file voor het loket, dit was een betaal park. Gelukkig hadden we al kaartjes en dus duurde het niet al te lang toen we eenmaal aan de beurt waren. We reden door een aantal bochten omhoog het park in na de laatste bocht kon ik alleen maar zeggen. Ohhhh, eindelijk we zijn op Mars. ik ben welliswaar nooit op Mars geweest, maar dit was zeker niet onze aarde, volgende vakantie zal ik eens naar Mars gaan, het leek ook in de verste verte niet op de dam in Amsterdam, behoudens dan de drukte. De massale sculpturen stonden zodanig op elkaar dat je je afvroeg wanneer storten die hoge muren in.

We reden in 1 keer door naar de Arch waar Arches zo bekend om was. We waren bepaaldelijk niet alleen. Het was er zo druk dat de auto’s in de file stonden om een parkeerplaats te vinden en als je dan met een motor daar tussen beland dan is het dus gewoon heet. John had een parkeerplaats gevonden en stopte. Binnen no time stond er een parkwachter die niet toeliet dat wij met die vele motoren daar parkeerden, dus moesten we doorrijden. Eindje verder alsnog de boel neergezet.

Een aantal wilde graag naar de Arch toelopen, ik heb dit al vaker gezien dus bleef ik wel bij de motoren. De Arch is een natuurlijk gevormde brug tussen de rotsen in. Aan 1 kant open en aan de andere kant gesloten zodat dit als een groot soort speaker fungeerde. Ik kon je horen lachen Elly, terwijl ik toch bijna een halve mijl weg stond. Terwijl ik stond te wachten kwam een naar later bleek een archeoloog zijn belangstelling voor de motoren tonen, Ja en dan raak je aan de praat. Mijn nieuwsgeireheid ging uit naar wat hij hier deed en die van hem waar wij vandaan kwamen. Daar was ik snel mee klaar, ik zei dus Holland en vervolgens begon ik gelijk over de sculpturen. Hoe zijn deze ontstaan. Het bleek dat zo’n 25.000.000 jaar geleden de aardkorsten hier aan aan het schuiven zijn geweest en daardoor de rotsen naar boven zijn geschoven. Hij was met een collega bezig dit te onderzoeken. Hij vertelde tevens dat in de Golf van Mexico zo’n zelfde landschap was maar dan op de zeebodem.

Het was tijd om weer terug te keren naar beneden, dus reden we langzaam langs al die objecten al foto nemend bergafwaarts naar de parkeerplaats van het Visitor Centrum. De lunchtijd was aangebroken. Dit werd een late lunch want het was zo’n 3 uur inmiddels en we moesten nog ongeveer 75 mijl naar het hotel in Blanding. De pizza’s en steakies werden naar binnen gewerkt.

Motoren weer gestart en op weg naar Blanding. Helaas zat het uitzicht op Canyonland Park niet in het programma, want dit is ook zo schitterend. Er is op die plaats ook een Meteor van een dikken halve mijl doorsnee ingeslagen. Maar goed tijdens de rit naar Blanding reden we wel langs en door Canyonland. De bewolking kwam weer opzetten en liet ook een paar druppels valllen. Ik was luchtiger gekleed omdat ik het warm had, maar met die regen in het vooruitzicht  was het niet zo heel prettig rijden, dus zat ik te hopen dan we op tijd aan zouden komen.

Ergens in de groep rijders zat iemand, die heel sneaky zat te hopen dat het zou gaan plenzen en ik dan flink nat zou worden. Ik wist het van je vrienden moet je het hebben. Zo de dag zit er weer op we zijn aangekomen bij het hotel. Naast het hotel is een burger tent en daarachter is een Bank met een Pinautomaat. Even pinnen. Ik stopte mijn pasje in de daarvoor bedoelde gleuf. “Ho, stop”, riep Koos telkens als ik weer een nieuwe poging waagde. "John lees dat schermpje eerst". En dit werd telkens herhaald. Wat ik niet wist is dat zij met het inschuiven van het pasje hetzelfde hadden gehad. De gleuf was net zo breed als mijn pasje breed was en ik maar proberen het pasje er in de lengte er in te schuiven. Dat schermpje lezen snapte ik dus niet want telkens als Koos zei schermpje lezen, kwam er een reklame boodschap op inderdaad een klein tv schermpje. 

Maar goed het duurde even voor ik het zag. Er was een gebruiksaanwijzing onder de gleuf aangebracht, tja en die zag ik even niet. In het alcoholvrije restaurant hebben we met Marscha en Jack een steakje gegeten en na nog even wat nagepraat te hebben met de rest van de groep voor de deur zijn we maar weer de nachtelijk kussens op gaan zoeken. Het was een prachtdag langs bezienswaardigheden waar je je geen voorstelling van kan maken als je het nooit gezien hebt.

ik zeg nogmaals bekijk de fotos als ze zijn geplaatst.