The Old and Young Hogs on tour in het wilde westen

Intro - Plannen maken is zo leuk, maar toch.

Ergens 2016. “Koos zou jij zin hebben om een tourtje te maken in Amerika”, Zo begon het Enthousiasme van mij om ooit nog eens een ritje te maken in het zgn” Wilde Westen”. Welliswaar niet op een echt ros of een houten ros, maar op een metalen ros, genaamd Harley. Nu ga ik, sinds ik met FLO ben gegaan, al elk jaar een maandje naar the States om de natuur en de cultuur te proeven en regelmatig kom ik ze dan toch weer tegen, “De Bikers”, met of zonder helm, afhankelijk van de staat waar je rijdt en dan zeg ik ook weer teken male tegen mijn partner, “ Dit wil ik toch echt ook een keertje doen”.

“Koos zou jij zin hebben om een tourtje te maken in Amerika” - was mijn vraag zo langs mijn neus weg. “Jazeker wel”, kreeg ik als antwoord, “en mischien zijn er nog wel meer die dat zouden willen en met ons meegaan”. 

Nu is het zo dat een groepje brandweermensen ooit een tour hebben gemaakt in de Hymalaya, alwaar zij op een Idian, door regen, sneeuw en zonneschijn hoog in de bergen hebben gereden. En laat Koos daar nu ook bij zijn geweest. Leo Los, onze toenmalige sportinstructeur van toen des tijd was daarbij ook van de partij, dus wie weet voelt hij er ook wel wat voor. Door met hem erover te praten is zijn enthousiasme eveneens geprikkeld en hij stemde volmondig toe om mee te gaan. Tja het is niet naast de deur en ook de financiele kant is best wel auw. Maar goed even sparen en dan moet het te verwezenlijken zijn. 2016 ging voorbij en niemand heeft nog een woord gerept over deze tocht. 

“Wat denk jij, Koos, zou het allemaal nog doorgaan”, zeurde ik aan zijn hoofd. Ook Leo, was niet meer in beeld, totdat we half 2017 weer een klein stukje herinnering bij hem hebben ingeprent. “Oh”, was zijn reaktie, “eigenlijk ben ik het een beetje vergeten, maar het is nog steeds een luidkeels ja, en weet je, ik denk dat ik nog iemand ken die dat wel mee wil”. Harry Wijnfeld kwam in beeld, de voormalige direkte chef van Leo, die wel inmiddels al lange tijd in Amerika woont niet ver van het zeg maar “wilde westen”. Phoenix is de stad en ook wel bekend uit voormalige cowboyfilms. Harry werd gevraagd en ja inderdaad die zag het ook geheel zitten. Ook een broer van Koos kwam om de hoek kijken en gaf aan “ik ga mee, dus regel de zaak maar”. Tja vanuit Noorwegen is het natuurlijk niet simpel om even de zaak hier te komen regelen, maar goed 2 broers bijten elkaar niet dus Koos regelt vooor Dries, zijn broer dus, de benodigde papieren. 

“Leuk Koos, man we zijn dan met 5en, je broer erbij, wist niet dat hij een rijbewijs had”. “Ja, dat wel maar uhhhh….., tis wel 40 jaar geleden dat hij voor het laatst heeft gereden”. Ja hoor dat hebben wij weer. een verhoogd risicogeval. Ach er rijden overal auto’s en motoren toch…haha. Ok we zien wel we maken er wat van. Zo de ploeg is compleet. Koos, Dries, Leo, Harry en ondergetekende gaan dus op het stalen ros door de prairy.  

Voor de mensen die ons niet kennen even een voorstellingsrondje:

Koos Muis, een oud wachtcommandant en sinds begin 2016 met FLO). 

Leo Los, een oud sportinstructeur en later als brandwacht dienst gedaan en begin… met FLO.

Harry Wijnfeld , een oud sportinstructuer later als officier en chef van de sportafdeling en reeds aan jaar of 10 wonende in the States.

John Heenes, een oud wachtcommandant en sedert 2002 met FLO en pensioen.

Dries Muis, geen brandweerman, broer van Koos en wonende in Noorwegen.

Zo de wil is er en nu nog even de touroperators opzoeken en dan de gunstigste boeken. Zo gezegd zo gedaan. Uiteindelijk werd ons een avond-voorlichting geboden in het Harleyhuis in Capelle a/d Ijssel langs de rijksweg naar Gouda.

Het gevoel dat je al in het zadel zit wordt je dan ook ruim geboden en de bezoekers zijn over het algemeen zeer geinteresseerd en daar ik de omgeving daar inmiddels wel kan dromen kon ik een duit in het zakje doen en alleen maar positiviteit aandragen. Na even bedenktijd werd de reis door ons vastgelegd en ja dan zit je er in principe aan vast. 

Hoppa even dokken mannen, gelukkig was de reis pas in september 2018, dat was toen nog ver weg maar inmiddels wel al aangebroken. Daar Koos en ik regelmatig kontakt met elkaar hebben, konden we de romantiek van het rijden vaak tevoorschijn halen in onze gedachten en gesprek. Leo had nog wel eens telefonisch kontakt met Koos en op een dag kwam hij met een teleurstellende mededeling. Harry kan niet mee, hij heeft medische problemen gekregen en kan niet op een motor rijden.Wow wat een teleurstelling. Op een dag zit ik met Koos aan de telefoon. “Ik geloof dat het met Leo niet goed gaat”, krijg ik te horen van Koos. “Het schijnt dat ook Leo een medisch probleem heeft, iets met zijn rug”. Wow dit gaat niet goed zo, temeer daar voor hem de reis al geboekt is. Na informatie bij Leo kreeg ik te horen dat hii een soort van hernia heeft en ook niet gedurende lange tijd op een motor kan rijden. Wow Leo, ook voor jou een zware teleurstelling.

Zondag 16 september is de start van onze tour tot dan........